Στο μικρό δωμάτιο του Ξενοδοχείου Ίστρια, η Κίκη φώναζε:
-στο κάτω κάτω, τι αντιπροσωπεύω για σένα; τίποτα περισσότερο από ένα σπιτικό ζώο, που το χαιδεύουμε πότε πότε, όταν δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε. Να τι είμαι για σένα:
το βιολί του Ένγκρ!
Κάθισε μετά γυμνή στο γαλάζιο σατινένιο ποδοκάλυμμα, με την πλάτη γυρισμένη στον Μαν Ρέι. Τώρα αποφεύγει το βλέμμα του και κοιτάζει επίμονα τα στιλιζαρισμένα λουλούδια της ταπετσαρίας.
Βιολί του Ένγκρ! Γιατί δεν το σκέφτηκε νωρίτερα;
Καθώς χτενιζόταν, ο Μαν κοίταζε με θαυμασμό την Κίκη μέσα στον καθρέφτη:
ο τόσο τέλειος πλατύστομος αμφορέας του κορμιού της, το μικρό και τυλιγμένο σ' ένα τουρμπάνι κεφάλι της, η σάρπα που της είχε χαρίσει. Η Κίκη γι' αυτόν δεν είναι μόνο το πιο ωραίο του βιολί, αλλά ακόμα είναι η ενσάρκωση της Μικρής Λουόμενης του Ένγκρ.
-Γύρνα λίγο το κεφάλι, όχι, στ' αριστερά, για να βλέπω το προφίλ σου!
Βάλε τα χέρια σου ανάμεσα στα μπούτια. Αυτό είναι!...
Ο Μαν σουρώνει ένα κομμάτι ύφασμα γύρω απ' τους γοφούς της Κίκης, κανονίζει το φωτισμό, πατάει το κουμπί:
-Εντάξει, έτοιμο!
Το αρνητικό είναι επιτέλους στεγνό. Ο Μαν ζωγραφίζει δύο αντικρυστά "f" στην πλάτη της λουσμένης του. Αποθανατίζει έτσι για πάντα την υλοποιημένη εικόνα όλων μαζί των "νταντά" του: της Κίκης, της φωτογραφίας, της χιουμοριστικής αφιέρωσης στον Ένγκρ και της ζωγραφικής. Όλα του τα πάθη συμπυκνωμένα σε ένα μοναδικό σουρεαλιστικό και στιγμιαίο όνειρο...
(Kiki, Reine de Montparnass - Molgaard, Loo)
-στο κάτω κάτω, τι αντιπροσωπεύω για σένα; τίποτα περισσότερο από ένα σπιτικό ζώο, που το χαιδεύουμε πότε πότε, όταν δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε. Να τι είμαι για σένα:
το βιολί του Ένγκρ!
Κάθισε μετά γυμνή στο γαλάζιο σατινένιο ποδοκάλυμμα, με την πλάτη γυρισμένη στον Μαν Ρέι. Τώρα αποφεύγει το βλέμμα του και κοιτάζει επίμονα τα στιλιζαρισμένα λουλούδια της ταπετσαρίας.
Βιολί του Ένγκρ! Γιατί δεν το σκέφτηκε νωρίτερα;
Καθώς χτενιζόταν, ο Μαν κοίταζε με θαυμασμό την Κίκη μέσα στον καθρέφτη:
ο τόσο τέλειος πλατύστομος αμφορέας του κορμιού της, το μικρό και τυλιγμένο σ' ένα τουρμπάνι κεφάλι της, η σάρπα που της είχε χαρίσει. Η Κίκη γι' αυτόν δεν είναι μόνο το πιο ωραίο του βιολί, αλλά ακόμα είναι η ενσάρκωση της Μικρής Λουόμενης του Ένγκρ.
-Γύρνα λίγο το κεφάλι, όχι, στ' αριστερά, για να βλέπω το προφίλ σου!
Βάλε τα χέρια σου ανάμεσα στα μπούτια. Αυτό είναι!...
Ο Μαν σουρώνει ένα κομμάτι ύφασμα γύρω απ' τους γοφούς της Κίκης, κανονίζει το φωτισμό, πατάει το κουμπί:
-Εντάξει, έτοιμο!
Το αρνητικό είναι επιτέλους στεγνό. Ο Μαν ζωγραφίζει δύο αντικρυστά "f" στην πλάτη της λουσμένης του. Αποθανατίζει έτσι για πάντα την υλοποιημένη εικόνα όλων μαζί των "νταντά" του: της Κίκης, της φωτογραφίας, της χιουμοριστικής αφιέρωσης στον Ένγκρ και της ζωγραφικής. Όλα του τα πάθη συμπυκνωμένα σε ένα μοναδικό σουρεαλιστικό και στιγμιαίο όνειρο...
(Kiki, Reine de Montparnass - Molgaard, Loo)
elafini
|
Posts
